Mary's Little Lamb |
club: Stadsschouwburg Mechelen artist: Mary's Little Lamb |
© Rootsville 2017 |
|
|
Aan de grote poort van de stadsschouwburg te Mechelen hing zondag het bordje 'SOLD OUT' aan de deur en daar zorgde 'Mary's Little Lamb' voor. Voor de blues liefhebbers is er nu een flashback richting Stevie Ray Vaughan. Bij de liefhebbers van kinderrijmpjes wordt dit 19de eeuws Amerikaans gedichtje van Sarah Josepha Hale van onder het stof vandaan gehaald maar beiden hebben geen affectie met deze 'local heroes'. 'Mary's Little Lamb' is gewoon een steengoede Alt-country band die hun roots in de streek van Mechelen en Keerbergen ligt. Deze band bestaat uit Bart Hendrickx, Bert Cuypers, Mike Van Daele, Stijn Cumps en Kevin Van Hoof en zijn de auteurs van ingetogen Alt-countrysongs en waar door toedoen van heerlijke Mariachi klanken een 'Mexican Wave' wel van toepassing zou kunnen zijn. In 2014 brachten ze hun debuutalbum 'Fortune & Change' op de markt en vonden hun nummers reeds de weg tot o.a. de fictie reeks 'De Ridder'. Door het gebruik van strijkers lonkt hun muziek ook naar de spaghettiwesterns en moesten we de klok kunnen terugdraaien zouden deze 'Mary's Little Lamb' zonder al teveel moeite een meester in het genre als Ennio Morricone naar de bank doen verhuizen. Het zijn deze '5' desperados die het op een zondagavond het aandurven om in de stad van 'Gouden Carolus' nog enkel 'Elixir' aan de man te brengen en dat heeft te maken met de voorstelling van hun tweede album 'Elixir For The Drifter' . Een album dat hier in deze bomvolle schouwburg zijn release zal kennen. Het album werd uitgebracht op het nog jonge maar nu al gerenommeerd label 'Rootz Rumble' , de promotie van de band is in handen van Starman promotions en dus volgt hier het relaas van een avondje vol van hoogstaande muzikale kwaliteit. Het werd meteen drummen voor een plaatsje in deze statige stadsschouwburg waar we op meer Hun sterkte ligt in het brengen van eigen nieuwe originals maar toch openen ze de avond met respect voor Hank Williams door het brengen van Op een nummer als 'Hay' hanteert Bart de banjo en ondanks het 16+ karakter van de lyrics van dit nummer blijven de aanwezigen 'kids' toch speels vanavond. 'Blending In' is zo een easy listening Americana dat bol staat van de kwaliteit die zich herbergt bij deze band. Voor 'El Fuego' haalt Bert Cuypers 'zijne' strijkstok van stal om zo enige indicatie aan een mysterieuze intro te brengen op dit nummer dat dadelijk meer leven wordt ingeblazen door Kevin en Stijn en daarna is het moment Als indrukwekkend eerbetoon aan de van ons heengegane Leonard Cohen brengt deze 'Mary's Little Lamb' diens 'Dance Me To The End Of Love' in een knap arrangement van deze meester singer-songwriter en laat Bart horen dat hij niet altijd met Johnny C. moet worden vergeleken. Na dit nummers mag en moeten ze toch ook nog wat werk brengen uit hun debuutalbum met nummers als 'It Can't Go Wrong' en 'Lift The Curse'. Ook het daaropvolgende 'The Outlaw' komt uit Allemaal zeer mooi maar helaas moet hier ook een einde aan komen en zo wordt het op de CD afsluitende 'Forever Gone' ook hier als laatste nummer gebracht maar niet zonder Koen Berger aan de 'cello' even in de spotlights te zetten. Deze 'outlaws' zouden nog graag verder willen gaan maar het is allemaal de fout van 'batteur' Mike ;-). Na deze finale komt er uiteraard geen einde aan het respectvolle applaus en komen de heren nog eens terug met het aanstekelijke 'Sugarcoat'. Allee! omdat we het allemaal toch enigszins verwachten volgt ook nog een 'Cash'je' waarin de 'trumpeteers' op Het gordijn gaat dicht maar als kers op de taart komen deze 'five outlaws' postvatten voor het doek en bezorgen ze iedereen nog eens een laatste maal 'kiekebisj' door het brengen van een unplugged versie van de traditonal 'Midnight Special' en dit was er 'boenk' op. Vanaf nu ben ik fan voor het leven van deze 'Mary's Little Lamb'..Why??? It doesn't get any better than this. Nog even na babbelen over deze mooie avond en dan maakt deze 'Lone Ranger' zich op om te verdwijnen in de nacht.... Voor de liefhebbers van het ouwe getrouwe vinyl wordt er op 02 april een 'special release party' gehouden in de western saloon 'The Living' in Heist-op-den-Berg, dus allen daarheen en daar zijn wel paardenstallingen voor handen.
more pics on |
dan professionele wijze werden ontvangen. Het podium was aangekleed alsof we zo binnentraden in het 'Saguaro National Park' van de Sonorawoestijn met aanschouwing van afbeeldingen van deze statige cactus. Een podium dat volledig werd ingenomen door deze 'Mary's Little Lamb' samen met hun gastmuzikanten, een strijkersensemble bestaande uit Astrid Gijsels, Nina Van Campen, Ha thi Ngoc Phung, Koen Berger. Verder ook nog Aalex Vertommen als backing vox en als enige echte vrouwelijke outlaw niemand minder dan Kathleen Vandenhoudt. Naast de sfeervolle aankleding van de 'bühne' lagen er ook nog allerhande percussie toestanden en sierde een restant van 'Jolly Jumper' ook dit podium, waarschijnlijk ten prooi gevallen van teveel 'Elixir' ;-).
diens 'Alone & Forsaken'. De baritone stem van Bart Hendrickx gaat in perfecte harmonie samen met de Maricahi trompetten van Kevin en Stijn en hult de zaal in een respectvolle 'silence for this lambs'. Saddle up your horses want met het instrumentale 'Bound For The Horizon' bevinden we ons al onmiddellijk in het 'Wilde Westen' en kunnen we dank zij de strijkers ons inleven in één of andere cowboy-movie en moet de 'nightingale voiced' Aalex Vertommen al aan de bak in 'Hold Your Horses' als aanvoering van één of andere 'posse'.
aangebroken om Kathleen Vandenhoudt op het podium te roepen. De samenwerking met Kathleen is ontstaan toen deze 'outlaws' als voorprogramma aantraden voor de befaamde Rielemans familie of voor wie de ganse naam wil lezen, The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra. Kathleen is dus meer dan de geschikte persoon om samen met Bart een heerlijk en zeer ingetogen duet te brengen met het nummer 'Saguaro' en zo doemt het beeld in me op van een 'Lazy Mexican' liggend tegen de leverancier van de 'State Flower' van Arizona, maar bovenal pakkend is zonder meer de 'Mexican Mood' die dit nummer teweeg weet te brengen.
dit 'Fortune & Change' waarop ze een beklijvende intro weten te brengen waardoor de coyotes zich zonder meer zouden terugtrekken in hun hol en waardoor het podium wordt getransformeerd in één of andere 'ghost town'.
diens 'Hey Porter' een speelse crossroad inslagen naar New Orleans met een rifje uit 'When The Saints Go Marching In', en dan is het 'gedoan'.. of toch niet? 
